Zgodność i łączenie

Wszystko ma swój początek, także joga. Kiedy dokładnie? Nie wiadomo. Pierwsze materialne dowody przedstawiające postaci w pozycjach, które są znane także osobom współcześnie praktykującym jogę, datowane są na ok. 3000 lat p.n.e. Znalezione zostały na obszarze zamieszkiwanym przez jedną z najstarszych cywilizacji na Ziemi, w dolinie Indusu.

Czy to oznacza, że był to początek wyjątkowego zjawiska, które obecnie nazywamy jogą? Z pewnością nie. Ślady materialne, także te tekstowe mówią nam o tym, co mogło mieć swój początek dużo wcześniej, było przez lata praktykowane i rozpowszechniane.

Najstarsze pisemne dzieło, które dotyczy praktyki jogi, to pochodzące z ok. II-IV w n.e. Jogasutry, których stworzenie przypisuje się Patanjalemu. To na tym przekazie najczęściej opierają się współczesne szkoły jogi.

Jogasutry ukazują jogę, jako ośmiostopniową praktykę:

1. Jamy - zasady moralne:

• ahimsa - niekrzywdzenie,
• satya - prawdomówność,
• asteya - brak pożądania tego, co do nas nie należy,
• brahmacharya -wstrzemięźliwość
• aparigraha - brak potrzeby posiadania.

2. Nijamy - reguły postępowania:

• saucha - czystość
• santosa - zadowolenie,
• tapas - zapał, żarliwość,
• swaghjaja - samodoskonalenie,
• iśwara pranidhana - poddanie się woli wyższej istoty/energii.

3. Asany - fizyczna praktyka pozycji.
4. Pranajama - ćwiczenia oddechowe.
5. Pratyahara - wycofanie zmysłów.
6. Dharana - koncentracja.
7. Dhjana - medytacja.
8. Samadhi - skupienie, połączenie indywidualnej i uniwersalnej świadomości.

Podążanie ośmiostopniową ścieżką przybliża człowieka do najbardziej zrównoważonego stanu zarówno ciała, jak i umysłu.

Migracja jogi

Zanim praktyka jogi dotarła do Europy, znana była głównie w kręgach kulturowych związanych z hinduizmem i buddyzmem. Za sprawą tych religii elementy praktyk jogicznych docierały do krajów Dalekiego Wschodu. Natomiast XX w. stał się czasem gwałtownego rozwoju jogi w krajach Zachodu. XIX-wieczna kolonizacja Indii przez Wielką Brytanię umożliwiła zetknięcie europejczyków z kulturą wschodu. Fascynacja tą kulturą spowodowała propagowanie jej zarówno w Europie, a następnie w Ameryce.

Czym jest joga?

Przez wieki praktyka jogi zmieniała się. Kształtowała się jej filozofia i praktyka. Podążano w jodze różnymi ścieżkami.
Obecnie w świecie zachodnim joga jest najczęściej praktyką kładącą nacisk na sprawność fizyczną, choć istnieje wiele grup starających się zachowywać wszystkie zasady ośmiostopniowej ścieżki.

Natomiast joga, to nie tylko dążenie do równowagi fizycznej. Joga to przede wszystkim bardzo spójny system, dążący do utrzymania wolnego i spokojnego umysłu. Sposób na wnikliwe, zrównoważone i uważne poznanie siebie i dążenie do harmonii z tym, co nas otacza.

Czy joga może się jeszcze rozwijać?

Wydawać by się mogło, że tysiąclecia rozwoju jogi wyczerpały zupełnie możliwości, jakie daje nam jej praktyka. Jednak umysł ludzki i pomysły, które się w nim tworzą są nieograniczone. Obok tradycyjnych rodzajów, takich jak Hatha joga, Ashtanga joga, Vinyasa joga, joga Kundalini, joga Iyengara… znajdziemy takie jak Air joga, Acro joga, czy też praktyki oparte na asanach, nawiązujące do praktyki jogi, jednak zindywidualizowane i połączone z innymi dyscyplinami, czy też z innego rodzaju ruchem. W tym ostatnim przypadku znajdziemy np. praktykę Dance Jogi czy też Animal Jogi (tu link do Natalii BOHO https://bohostudiowroclaw.pl/grafik/).

Praktyka jogi może być zarówno celem, jak i metodą. Celem jakim jest równowaga czy też harmonia, lub metodą do ich osiągnięcia. Którykolwiek powód wybierzemy będzie on wart wysiłku włożonego w praktykę jogi.